450 We alone are the cause
Why He created the language
And gave a mind along with it
If both were not there
How much we would be benefited
Neither would come any need to listen and share
And also no need to think
And scripts too would have never been invented
And these kinds of different opinions wouldn’t have come
Neither would we have realized
About good and bad
And along with them, raising so many arguments
Wouldn’t have divided us this much
We too would have lived
Happily each day
Like other creatures in creation
We too would have lived joyfully
How simple would be such situation
On this earth
And there wouldn’t even come
A need to imagine about it too
Our condition too become like that hungry person
Who was dreaming about the feast which he had before
What is the use of lamenting hereafter?
We alone become cause for this too
Mathigiri, 20-6-16, 2.30 pm.
Whenever I read a book if I cannot agree with the author, I will began to argue with her in my mind. Some time I will record it and other times try to ignore it. But this is not limited only to my reading. And as I was reading a book and began to argue with that author on that particular subject, I realized that I am wasting my time unnecessarily on this subject as neither the author is there to listen to me nor I am going to write to about it to her. Then I thought how nice would it be if God never gave us a language to communicate and we too invented scripts to write them down? According to my understanding God gave a language to punish us for the way we transgressed His command and we invented script to add more problem to ourselves which divided people more than to help keep us united.
450 நாமே காரணம்
எதற்காகப் படைத்தான் மொழியென்ற ஒன்றை
ஏனோ தந்தான் அத்துடன் மனதை
இரண்டும் நமக்கு இல்லாதிருந்தால்
எத்தனை நன்மைகள் உண்டாயிருக்கும்
சொல்லவும் கேட்கவும் தேவை இராது
சிந்திக்கக் கூட வேண்டி இராது
எழுத்துக் கூடத் தோன்றி இராது
இத்தனை பேதங்கள் வந்திருக்காது
நல்லது கெட்டது என்ன வென்று
நமக்கும் கூடப் புரிந்திருக்காது
அத்துடன் இத்தனை வாதங்கள் தோன்றி
இப்படி நம்மைப் பிரித்திருக்காது
நாமும் கூட நிம்மதி கொண்டு
நாளும் போழ்தும் வாழ்ந்து கொண்டிருப்போம்
படைப்பின் பிற உயிர்கள் போல
பறந்து-திரிந்து மகிழ்ந்திருப்போம்
எத்தனை எளிமை கொண்டுமே இருக்கும்
அத்தகை நிலை புவியின் மீது
அதைக் கற்பனை கூடச் செய்யவேண்டிய
தேவையும் கூட வந்திருக்காது
பசித்தவன் முன்பு புசித்ததை எண்ணி
ஏக்கம் கொண்டது போல ஆனோம்
இனிமேல் புலம்பி என்ன ஆவது
இதற்கும் நாமே காரணம் ஆனோம்
மத்திகிரி, 20-6-16, மதியம், 2.30