464 It is acceptable to me
Tears came when I thought about His compassion
Feel good when think about His love
The entire body melted thinking about His mercy
And I rejoiced thinking about His grace
Once He came and began to dwell within me
My entire thought is occupied thinking about Him
As the very thought of ‘mine’ has gone
He also got an opportunity to live through me
As His holy feet touched this slave’s head
I got the interest to do His seva
When His holy hands touched my body
Some divine bliss began to flow within me
His Veda become the foundation for my bhakti
And I got the wisdom to know His will
As He helped me to join with other bhaktas
My spirit filled as I got the opportunity to sing His praise (along with them)
Where else is the bliss other than this
And this poor one’s live is filled with His grace
And my tongue also got the blessed opportunity to tell about this
And I got the boon to write and sing this
Though my life might come to an end this very day
It is enough for me if He receives me with Him
But if He asks me to live continuously after this
That too is acceptable to me if that is His will
Mathigiri, 8-7-16, 11.20 pm.
Actually I wrote the first stanza of this song on 7th night, as I was thinking the two songs which I wrote that afternoon. The two kinds of expression of bhakti made me to think more about the grace and love of God in my life. Then I wrote the first four lines. As further words refuse to flow, I closed it and went to bed. Then this night after my night walk, recalled about it, then I completed this poem. But I struggled a lot to close the song. Then I closed the song without completing it. But when I was about to retired to bed, then I thought ‘how nice it will be if the Lord takes me now with such thought on Him’. As the inspiration suddenly came, I closed this song with it as the final stanza.
464 எனக்கும் சம்மதம்
கண்களும் பனித்தது கருணையை நினைந்து
இதயமும் இனித்தது காதலை நினைந்து
ஊனுமே கரைந்தது இரக்கத்தை நினைந்து
உள்ளமும் மகிழ்ந்தது அருளினை நினைந்து
என்னுள்ளே வந்தவன் குடிகொண்டபின்னே
எண்ணமெல்லாம் நிறைந்தது அவனையே நினைந்து
எனதென்ற எண்ணம் நீங்கியதாலே
என்மூலம் அவன்வாழும் ஏற்றமும் கிடைத்தது
அவன்பாதம் அடிமையின் சிரம்மீது பட்டதால்
அவன் தொண்டு செய்திடும் ஆர்வமும் வந்தது
திருக்கரம் என்மேனி தீண்டிய போது
தெய்வீகப் பரவசம் என்னுள்ளே பாய்ந்தது
அவன்வேதம் பக்திக்கு ஆதாரம் ஆனது
அவன்சித்தம் அறிந்திடும் ஞானமும் பிறந்தது
அவன் தொண்டர் தம்முடன் என்னையும் சேர்த்திட
அவன்புகழ் பாடி என்னாவி நிறைந்தது
இதனினும் பேரின்பம் வேறெங்கு உள்ளது
ஏழையென் வாழ்விலும் பேரருள் கிடைத்தது
இதைச் சொல்ல என்நாவு புண்ணியம் செய்தது
எழுதியே பாடிட வரமுமே கிடைத்தது
இன்றோடு என்வாழ்வு முடிந்தாலும் போதும்
அவனோடு என்னையும் சேர்த்தாலே போதும்
இனிவாழச் சொன்னாலும் அதன்படி ஆகட்டும்
அவன்சித்தம் அதுவானால் எனக்கது சம்மதம்
மத்திகிரி, 8-7-16, இரவு 11.20