383. Unending Mukti
The journey came to an end with this earth
When we will receive that eternal Mukti
Therefore we don’t have fear about anything
And we will never go to the burning hell
Though we get separated for some time
Again we will meet and rejoice
We saw an end to the life on this earth
And we will rejoice by entering in that New Life
We will rejoice by seeing those
Who went before there?
And we will wait eagerly
For other bhaktas (believers) to come and join us
Though parents and relatives feel sad
And shed tears unable to tolerate our separation
Seeing our bhakti (faith)
They will give Thanks to the Lord
In order to see us again
They too live with that bhakti (faith)
Once they too complete their race
They will come and join with us
Therefore let us REJOICE in THE LORD
And sing with loud voice and joy
For others too to receive this HOPE
Let us pray to God for them too.
4-2-2016, Mathigiri, 10.30, am.
The following was sent to Svadhyayan:
I received the news about the ailment of one bhakta who was suffering with cronic cancer and getting ready to go and be with the Lord. Though I never met him, I rejoice for his bhakti and courage and hope in the Lord. Then I thought about the ASSURANCE that we have in the Lord. Then I wrote this song dedicating for him and also to encourage his family members and friends. Though my view about heaven and hell is different, yet for the sake of poetic expression I use them. We should be always careful not to form or infer theology in poems. They are more spontaneous esoteric expression of feeling and emotion through words than means to express clear cut theology.
383. முடிவில்லா முக்தி
முடிந்தது பயணம் புவியோடு
முடிவில்லா முக்தியை அடையும் போது
இனி பயம்நமக் கேது மில்லை
எரிநரகம் நாம் என்றும் சேர்வதில்லை
விட்டுச் சிலகாலம் பிரிந்தாலும்
மீண்டும் சந்தித்து மகிழ்ந்திருப்போம்
புவியின் பாடுக்கு முடிவு கண்டோம்
புதுவாழ்வில் புகுந்து மகிழ்வு கொள்வோம்
நமக்கு முன்னாகச் சென்றவரை
நாம்கண்டு ஆனந்தம் கொண்டிடுவோம்
நம்பின் வரப்போகும் பக்தருக்காய்
நாமும் ஆவலாய்க் காத்திருப்போம்
பெற்றோர் உற்றோர் துயருற்றாலும்
நம்பிரிவைத் தாளாமல் கணீர்விட்டாலும்
நம் பக்தி கண்டு அவர்களுமே
நாதனுக் கென்றும் நன்றி சொல்வார்
நம்மையும் மீண்டும் பார்க்க வேண்டி
நாளும் பக்தியில் வாழ்ந்திருப்பார்
தம் ஓட்டம் ஒடி முடித்தபின்னே
நம்முடன் வந்து சேர்ந்து கொள்வார்
ஆகையால் ஆனந்தம் கொண்டாடிடுவோம்
ஆரவாரம் செய்து பாடிடுவோம்
இந்த நம்பிக்கை பிறரும் பெற
இறைவனை வேண்டிக் கேட்டிடுவோம்
4-2-2015, காலை, 10.30, மத்திகிரி