804 Never comes automatically
What is the use of telling in many words?
What is the use of lamenting too much?
While god who bestows grace is very near
What is the use of get frustrated?
I never live thinking that ‘let whatever might come let it come’
Allowing the fatalism to work in my life
Knowing well that all that come are only your work
I accepted them whole heart
Whatever might be my works?
You too toil joining with me
When finally you give the fruit for them
You give according to your will
Nothing comes in life on its own
Nothing happens unexpectedly
What you have already predestined
You accomplish it accordingly in life
Realizing this I will live today’s life
Joining with you
I will cling your holy feet for the days to come
To be like this always.
Mathigiri, 19-1-18, 2.45 p.m.
The line that divides between God’s Will for our life and fatalism though looks thin and almost not existing, yet theologically there is a big difference between them. Fatalism works independent of god. In fact god(s) has no control over it and in few cases even succumb to its power. Whereas in God’s will (according to Muktiveda), it is a voluntary submission on the part of the bhakta knowing well that everything works only for her good. And this voluntary submission never makes the will of God a burden for her, but helps her to live cheerfully amidst all suffering in life as God never asks us to suffer in his will but only through his will to be a witness for him.
A Hindu (theologian) may refute this by saying that this is a roundabout way of accepting the fatalism in the name of God’s will. In Hinduism according to bhakti tradition, the grace of god can help to overcome fatalism and karma.
Well, I cannot give any conclusion to these kinds of debates as each tradition has its own way of approaching the suffering in life through its doctrines.
804 தன்போல் வரவில்லை
அதிகம் சொல்லி பயனுமே என்ன
அனுதினம் புலம்பிப் பயனுமே என்ன
அருளிடும் தெய்வம் அருகினில் இருக்க
அலசடிப் படுவதால் அடைந்தது என்ன
வருவது வரட்டும் எனநான் எண்ணி
விதிவிட்ட வழியென வாழ்வே இல்லை
வருவது எல்லாம் உன்செயல் என்று
புரிந்துமே அவற்றைச் சிரமேரற்க்கொண்டேன்
என்கை முயற்சி எதுவான போதும்
என்னுடன் இணைந்து நீ உழைக்கின்றாய்
இறுதியில் பலனைத் தருகின்ற போதோ
உன்சித்தம் எதுவோ அதையே செய்கிறாய்
ஏதுமே வாழ்வில் தன்போல் வரவில்லை
எதிர்பாராமல் நிகழ்வுகள் நிகழலை
முன்குறித்த நீ முடிவு செய்ததை
முறைப்படி வாழ்வில் நடைபெற வைத்தாய்
இதனை உணர்ந்து இந்நாள் வாழ்வை
என்றும்போல் உன்னுடன் வாழ்வேன்
இனிவரும் நாட்களும் இதுபோல் இருக்க
என்றுமே உனது திருவடி பற்றுவேன்
மத்திகிரி, 19-1-18, மதியம் 2.45